In 1871, toen de parochie opgericht werd, bouwde pastoor Van Zeebroeck op eigen kosten, op grond van de kerkfabriek, een voorlopige kapel. Die grond was geschonken door gravin d’Oultremont de Duras, weduwe van graaf de Nédonchel.

In 1879, na de inwijding van de kerk diende de kapel een tijdje voor het geven van onderwijs. De pastoor werd echter door de overheid verplicht om het gebouw te verkopen aan de kerkfabriek. 

Van dan werd het gebouw als parochiezaal gebruikt. Er werd film gedraaid, toneel opgevoerd, breugelfeesten en teerfeesten georganiseerd. Ook de parochiale bibliotheek had er zijn onderkomen.

In de jaren vijftig van vorige eeuw werd achteraan een stuk bij gebouwd: het gelijkvloers diende als vergaderlokaal, kinderheil en bureau voor de mutualiteit. De vergaderzaal boven, bereikbaar langs een metalen trap, werd spoedig een gezellig lokaal, waar Juul en Jean ’s avonds klaar stonden om na de vergaderingen voor een glas en gezelligheid te zorgen. Het werd “De Libanon”. Op de muur in de traphal was een landschap van Libanon geschilderd, ceders in een oase. De naam was een duidelijke een verwijzing naar het bijbelse Libanon: een land van melk en honing, van overvloed.

Er zal overvloed van koren zijn in het land,

zelfs op de toppen van de bergen.

Rijpe aren zullen golven

als de bossen van de Libanon.

Vanuit zijn stad zal voorspoed ontluiken

als jong groen op aarde.

Op 8 mei 1960, kermis, werd naast de oude parochiezaal de nieuwbouw  “De Libanon” geopend, nu het vergadercafé. Tijdens de eerste jaren van de tuinbouwschool werd in de “oude Libanon” onderwijs gegeven.

Onder impuls van pastoor De Belder, werd de oude zaal, de vroegere kapel, in 1967 afgebroken en in 1968 reeds kon de nieuwe zaal gebruikt worden. Een ganse generatie jonggehuwden heeft in die jaren in onze parochiezalen haar  huwelijksfeest gevierd. Vrijwilligers richtten samen met pastoor De Belder een indrukwekkende speeltuin op, er was zelfs een zwembad. Tijdens de vakantieperioden kwamen hier busladingen kinderen ontspanning zoeken!

In 1999 is de zaal uitgebrand. Gelukkig werd het geen uitslaande brand en kon alles relatief spoedig hersteld worden.

Zelfs de mobiele toog had de brand overleefd. Hij was destijds gemaakt door Denis Boogmans (Dénisken). Maar alles heeft zijn tijd. Toen er gesproken werd over een nieuwe toog, kwam ook een grondiger aanpassing van de infrastructuur ter sprake. En het comité voor het tijdelijke besliste in juni 2008 om er werk van te maken en een ontvangstruimte aan te bouwen. Het nieuwe gedeelte werd in augustus 2010 plechtig ingehuldigd.

Door de jaren heen is het bouwwerk dat er nu staat tot stand gekomen door het vrijwilligerswerk van velen. Het beheer is in handen van een gans team vrijwilligers! Bedankt iedereen.

met dank aan Herman Larivière